Hoe zorgen jullie ervoor dat cultuurhistorie niet alleen een achtergrond vormt, maar echt richtinggevend is bij het aanpakken van actuele ruimtelijke opgaven?

Cultuurhistorie gaat niet alleen over de ruimtelijke geschiedenis, maar ook over de relatie tussen de ondergrond, het ruimtegebruik en de mensen. Met inzicht in de geschiedenis komt trots, troost en vervolgens mentale ruimte om over verandering na te denken.

Er is zoveel inspiratie te vinden in de historische ontwikkeling van een gebouw of een gebied. Op het Binnenhof ontdekten we dat er achter de Ridderzaal een gravinnentuin is geweest. Nu komt er op die plek weer een tuin om het Binnenhof te vergroenen. En ook de omgrachting komt terug, voor de beveiliging – net als in de tijd van de Hollandse graven. Achter een oud en historisch gelaagd complex zoals het Binnenhof ligt een ruimtelijke logica die de grondslag vormt voor ontwerpkeuzes. In een project als het Binnenhof, waar veel teams aan verschillende onderdelen werken, was het mooi om het complex vanuit de ruimtelijke samenhang te duiden.

Om vanuit cultuurhistorie richting te geven aan nieuwe ontwikkelingen stellen we transformatiekaders op – dat is een doorvertaling van de cultuurhistorische waardestelling, waarin het laadvermogen van een plek wordt bepaald en geïllustreerd. Samen met de RCE maakten we een handreiking voor transformatiekaders, hier te vinden.

Het ‘palet’ van het middeleeuwse Binnenhof, met de gravinnentuin achter de Grafelijke Zalen.

Samen met Young NVTL en je collega Marinke Steenhuis heb je een leesclub opgezet rond vakliteratuur in de landschapsarchitectuur. Stel dat jij één boek mocht uitkiezen dat jou inspireert en dat volgens jou echt een must is voor onze leden, welk boek zou dat dan zijn, en waarom?

Ik hoop dat we Landschap en herinnering van Simon Schama nog gaan lezen. En in Edmund Burke’s zoektocht naar the Sublime herken ik een verlangen naar grootse gevoelens en ultieme schoonheid te midden van doom scrollen, halve-minuut-filmpjes en ruimtelijke compromissen. Het is een oude tekst, maar prima te lezen. Maar belangrijker, de zomer komt eraan – ik wil een roman aanbevelen voor aan het zwembad, in de bergen of gewoon in tuin. De onscherpte van de wereld, van Iris Wolff:

‘Je had het grijs van de lucht. De rivier en de weilanden. De uitgestrekte vlakte en de eenzaamheid. Je had de rand en het midden. Het ja en het nee. De onzekerheid. En toch, dacht Florentine, laat dit landschap je zoals je bent’.

Wat is je favoriete plek of landschap in Nederland?

Ik ben opgegroeid in de Haarlemmermeer, maar mijn familie woonde in de buurt van het Groesbeeks plateau. Het zijn twee compleet tegenovergestelde landschappen. Ik ken het plateau in Noord-Limburg vooral in de winterse situatie, dan zijn de heuvels volledig bedekt en lijken het gigantische hopen van herfstbladeren, waar de boomstammen uit omhoog steken. Daar begon mijn liefde voor wandelen. Ik ken elke route – het is niet zo’n groot gebied – en kan er zorgeloos dwalen.