5 vragen aan: Arend van der Kam
Details
5 vragen aan is een rubriek op de NVTL.nl en in nieuwsbrief Het Kanaal. We laten leden aan het woord. Leden die al jaren lid zijn, nieuwe leden, student leden en bureauleden. Wil je ook meedoen of iemand voordragen? Dat kan, want we zijn altijd op zoek naar nieuwe inspirerende verhalen! Stuur een mail.
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Arend van der Kam, student aan de Wageningen Universiteit, waar ik de master Landscape Architecture volg en momenteel mijn afstudeerscriptie voor schrijf. Daarnaast ben ik commissielid binnen Young NVTL. Ik ben opgegroeid in Hilversum, in een jaren 30-wijk, aan de rand van het bos. Als kind kwam ik graag in de natuur: mountainbiken over de heide en zandverstuivingen, hutten bouwen in het bos en zeilen op de Loosdrechtse Plassen. Na mijn middelbare school heb ik een jaar bij een hovenier gewerkt. Hier kwam ik in aanraking met het ontwerp en de aanleg van de buitenruimte. Op aanraden van dezelfde hovenier ben ik een keer naar een meeloopdag gegaan op Van Hall Larenstein in Velp. Dat aparte ufo-achtige gebouw, op een voormalig klooster landgoed, sprak me aan. Ik begon aan de studie Tuin- en Landschapsinrichting met het idee om later tuinen te gaan ontwerpen (iets wat ik altijd naast mijn studie heb gedaan), maar al gauw kreeg ook het ontwerp van het landschap steeds meer mijn interesse.
Waar komt jouw fascinatie voor landschapsarchitectuur vandaan?
Vooral het snijvlak tussen cultuur en natuur in de landschapsarchitectuur fascineert mij. Tijdens mijn studie Tuin- en Landschapsinrichting leerde ik dat de natuur, waar ik als kind zo graag kwam, eigenlijk behoorlijk cultuurlijk is. Tijdens mijn afstuderen voor Van Hall Larenstein verdiepte ik mij nog in het zo scherp mogelijk aanzetten van de grens tussen natuur en cultuur, terwijl ik mij nu in mijn afstudeeronderzoek in Wageningen verdiep in denkers (zoals Bruno Latour en Timothy Morton) die het verschil tussen natuur en cultuur helemaal willen opheffen. Een gedachte die binnen het denken over ecologie bijzonder verfrissend kan zijn.
In mijn masterscriptie baseer ik mijn ontwerp deels op het filosofische concept van Dark Ecology (zoals geïntroduceerd door Morton) dat ervoor pleit om dat wat doorgaans niet als natuur wordt gezien (bijvoorbeeld: lelijkheid, onzekerheid, ironie en vervuiling), terug te stoppen in het denken over ecologie. In mijn ontwerpend onderzoek stel ik de vraag hoe je met deze gedachte op een andere manier om kan gaan met bodemverontreiniging. Momenteel ben ik nog bezig met het onderzoek en kan ik het antwoord op die vraag nog niet geven. Maar aangezien het project voor een groot deel op filosofie is gebaseerd, bestaat de kans dat het antwoord enkel uit nog meer vragen zal bestaan.
Hoe ervaar je je master aan universiteit Wageningen en heb je al plannen voor na je studie?
Achteraf gezien ben ik blij dat ik eerst de praktisch ingestelde opleiding op Van Hall Larenstein heb gevolgd, voordat ik de theoretische master in Wageningen ben gaan volgen. In Velp word je echt opgeleid voor het vak landschapsarchitect.
Mijn ervaring in Wageningen is dat daar de blik veel breder is, waar je meer wordt opgeleid tot kritische onderzoeker, met verstand van het landschap. Beide lijken mij erg belangrijk. Vooral de kritische blik die je in Wageningen krijgt aangeleerd waardeer ik. Zeker als het gaat over het thema duurzaamheid is het goed om kritisch te zijn en buiten de grenzen van het projectgebied te kijken.
Na het afronden van mijn scriptie ga ik mij oriënteren op een baan waarin ik hoop te kunnen blijven doorleren (en er mijn studieschuld van af te betalen).
Hoe ben je bij Young NVTL terecht gekomen en wat wil je als commissielid bereiken?
Vanaf 2017 was ik betrokken bij Next Landscape, een initiatief vanuit de Dutch School of Landscape Architecture (DSL) om studenten van verschillende onderwijsinstellingen samen te brengen en samenwerking te bevorderen. Het resulteerde in een ontwerpmarathon waarbij studenten, begeleid door professionals, in één dag een ontwerp maakten voor een reële casus. We organiseerden dit in 2018 op Van Hall Larenstein en in 2019 aan de HAS, met de intentie om het jaarlijks op verschillende locaties te houden. Helaas dwarsboomde de coronapandemie dit plan, waardoor het langzaam op de achtergrond raakte.
Vorig jaar raakte ik betrokken bij Young NVTL en leek het me leuk om de draad van het organiseren van activiteiten weer op te pakken. Van de manier waarop Next Landscape uiteindelijk ophield te bestaan, heb ik geleerd. Binnen Young NVTL zijn we hierdoor het afgelopen jaar bezig geweest met het bedenken hoe de commissie op zo’n manier georganiseerd kan worden dat wisseling van leden soepel kan verlopen. Flexibiliteit speelt hierbij een grote rol. Commissielid van Young NVTL ben je vrijwillig en doe je dan ook naast een baan of studie. Het aankomende jaar gaan we vooral experimenteren met het organiseren van verschillende soorten evenementen. Daar heb ik erg veel zin in.
Aan welke locatie of wat voor soort opdracht zou jij ooit willen werken?
Graag zou ik een bijdrage willen leveren aan kwalitatief hoogwaardig ontworpen sociale woningbouwprojecten, waarbij in de publieke buitenruimte de nadruk ligt op de sociale kant van sociale woningbouw en deze is geïntegreerd met ecologische opgaven. Het lijkt me mooi om daarmee een bijdrage te leveren aan een hernieuwde volkshuisvesting. Zo langzamerhand krijg ik het idee dat mijn generatie helaas niet alleen lijdt aan het Shifting Baseline Syndrome als het aankomt op de biodiversiteit van het buitengebied, maar ook op het gebied van de kwaliteit van de sociale woningbouw. Gelukkig zijn er hiervan nog voldoende goede voorbeelden te vinden in het buitenland. Sinds kort laat de overheid weten hier weer meer de regie over te willen nemen. Graag zou ik samen met mijn generatie ontwerpers daar een bijdrage aan willen leveren.
