Volgens Nasr zijn deze ‘zachte waarden’ door de jaren heen verworden tot bijzaken, ornamenten zelfs, in goede tijden nog kersen op de taart, maar in het neoliberale denken van opeenvolgende kabinetten-Rutte toch vooral het kind van de rekening. De verklaring hiervoor zoekt hij onder meer in de apathie die zich van ons meester heeft gemaakt. We voelen ons blijkbaar onoverwinnelijk, want terwijl een meerderheid bereid is tot concessies en radicale verandering (‘afremmen in plaats van uitbreiden’, ‘krimp in plaats van groei’, ‘kwaliteit in plaats van kwantiteit’), blijven we als samenleving kiezen voor een overheidsbeleid dat vrijemarktdenken, winstmarges, rendement en maximalisatie vooropstelt. Lees verder